15. yy. ortası ile 16. yy. Osmanlıcanın Başlangıç Dönemi sayılmaktadır. Yeni dil özelliklerinin olduğu Klasik Dönem ise 16. yüzyıldan başlayıp 19. yüzyılın ortasına kadar devam etmektedir. 19. yüzyılın ortasından başlayıp 20. yüzyılın başına kadar olan döneme Yenileşme Dönemi denmektedir. 20. yüzyıl başından günümüze kadar olan kısmı Türkiye Türkçesi dönemidir.
Şimdi gelelim asıl konumuza: Eski Anadolu Türkçesinden Osmanlı Türkçesine geçiş döneminde imlâda bazı değişiklikler meydana gelmiştir. Uygur yazı geleneği bırakılmış ve Arap-Fars yazı geleneğine geçilmiştir.
Yazı gelenekleri hakkında ayrıntılı bilgi aşağıdadır:
Uygur Yazı Geleneği
1- Ünlüler yazıda gösterilir.
2- ñ ünsüzü için ng (nun-kef) kullanılmıştır.
3- Art ünlülerde sin (س) kullanılır.
4- ç ve p ünsüzlerinin karşılığı yoktur.
5- Ekler ayrı yazılır. (eksük süz)
6- Elif ve he ünlüleri birbirinin yerine kullanılır.
Arap-Fars Yazı Geleneği
1- Ünlüler yazılmaz.
2- ñ için sadece kef (ك) kullanılır.
3- Art ünlülerde sad (ﺺ) kullanılır.
4- ç, p harfleri kullanılmaktadır.
5- Ekler bitişik yazılır.
6- Tenvin kullanılır. (اً)
Bu sitedeki yazı, görsel ve diğer tüm materyaller telif hakkı kapsamında olup 
lisansı ile korunmaktadır. TürkDili.com site yönetiminin yazılı izni olmadan materyallerin tamamının veya bir kısmının kopyalanması, dağıtılması, başka mecralarda yayımlanması suç teşkil eder.
